odważne dzieła ku służbie sztuki
Perełki architektury berlińskiej
Berlin, Niemcy
Zmierzaj dalej
Berlin
Zmierzaj dalej
Czym jest ciężarna ostryga w Berlinie i jakie wydarzenia odbywają się w betonowym a jakie w blaszanym namiocie? O tych trzech ciekawych architektonicznie budynkach zaraz się dowiesz.
zwany właśnie przez berlińczyków ciężarną ostrygą / schwangere Auster znajduje się w północnej części Tiergarten – ogromnej zielonej przestrzeni, niedaleko rzeki Szprewy.
Dokładny adres to: John-Foster-Dulles-Allee 10, 10557 Berlin.
Ten oryginalny budynek hali kongresowej zbudowano w 1957r – z okazji Międzynarodowej Wystawy Budowlanej Interbau. Stanowił on prezent od rządu Stanów Zjednoczonych dla Berlina Zachodniego.
Od strony John-Foster-Dulles-Allee otoczony lustrzanym stawem z rzeźbą o owalnym kształcie zwaną „motylem”. Pomimo, że waży ona ponad 8 ton, to lekko i majestatycznie unosi się na tafli wody.
Projektantem obiektu był znany na całym świecie amerykański architekt Hugh Asher Stubbins Jr. Stubbins postanowił wybudować budynek przeznaczony dla wydarzeń kulturalnych i kongresów będący jednocześnie symbolem i artystyczną odpowiedzią na trwającą wtedy „zimną wojnę”. Umieszczono go na sztucznie stworzonym wzniesieniu tak by rządzący Berlinem Wschodnim komuniści nie mogli go przeoczyć.
Projekt, określony przez swojego twórcę mianem „latarni wolności” miał wszechstronnie nawiązywać do koncepcji pełnej wolności. Szklana elewacja miała symbolizować otwartość i demokrację. Zakrzywiony dach niczym rozpostarte skrzydła podkreślał wolność słowa i myśli.
Z ważniejszych osobistości, w Hali Kongresowej przemawiał m. in. Prezydent USA John F. Kennedy oraz Dalaj Lama.
Odważna i nie typowa na tamte czasy koncepcja parabolicznego dachu według planów miała być oparta na dwóch filarach, tak by spotęgować wrażenie swobodnego unoszenia się. Idea ta napotkała jednak spore problemy konstrukcyjne i została zmodyfikowana. Niestety, wybrane nowe rozwiązania okazały się nie wystarczajaco skuteczne. 23 lata po zakończeniu budowy, w 1980r. doszło do zawalenia południowej części dachu. Hala czekała dwa lata na podjecie działań i przez kolejne pięć lat od 1982r. trwały prace nad naprawą. Starano się zachować pierwotny zamysł architekta jednak wykonując go w bezpieczny i technicznie poprawny sposób.
Obecnie, od 1989r., mieści się tutaj centrum wystawowe Dom Kultur Świata – poświecone prezentacji i dyskusji dotyczącej międzynarodowej sztuki współczesnej, ze szczególnym uwzględnieniem kultur i społeczeństw pozaeuropejskich. Swoje działania kieruje głównie ku zwalczaniu ksenofobi i promowaniu tolerancji między kulturami. Stanowi miejscem spotkań różnych narodowości prezentowanych poprzez koncerty, wystawy czasowe, odczyty, przedstawienia teatralne, warsztaty i prezentacje literatury.
Nie opodal zauważyć możemy wyrastającą pośród drzew czarną wieżę i od czasu do czasu usłyszeć regularne bicie 68-dzwonowego kuranta.
42 metrowa, granitowa wieża została wybudowana na 750-lecia miasta w 1987r. I stanowi czwarty co do wielkości na świecie carillon czyli instrument złożony z wielu dzwonów.
efektowna hala sportowo-widowiskowa znajdująca się w dzielnicy Kreuzberg, na terenie będącym niegdyś dawnym dworce Anhalter Bahnhof.
Dokładny adres: Askanischer Pl. 6, 10963 Berlin.
Gości najrozmaitszych artystów i organizuje ciekawe wydarzenia. Trafimy tu na chóry operowe, komików, koncerty, musicale oraz najróżniejsze pokazy. Obiekt organizuje około 180 imprez rocznie.
Interesująca historia betonowego namiotu cyrkowego rozpoczyna się w 1980r. kiedy pielęgniarka Irene Moessinger przeznacza swój spadek na otwarcie Tempodromu – namiotu cyrkowego umieszczonego na zachód od Placu Poczdamskiego. Miejsce to szybko staje się jedną z najpopularniejszych instytucji kulturalnych w Berlinie.
Alternatywna hala oferuje atrakcje cyrkowe, muzykę rockową i klasyczną, teatr awangardowy, imprezy sportowe oraz kongresy i międzynarodowe festiwale.
W 1984r. namiot zostaje przeniesiony w okolice Tiergarten, a w 1998r. do Postbahnhof. Po wielu perypetiach finansowych i zmianach lokalizacji, podjęto decyzję aby nadać hali bardziej trwała formę. Na miejsce wybrano obszar po dawnym międzynarodowym dworcu Anhalter Bahnhof w dzielnicy Kreuzberg. Obecny budynek nawiązuje do kształtu oryginalnego namiotu Tempodromu. Z białą, żelbetową konstrukcją dachu symbolizuje śmiałą i ekspresjonistyczną architekturę lat 20. XX wieku. Sercem budynku jest duża arena, zbudowana w stylu nowoczesnego amfiteatru. A obok, dla relaksu, znajdziemy Liquidrom – relaksacyjne łaźnie termalne.
to asymetryczny, żółty budynek umiejscowiony przy Kemperplatz niedaleko Tiergarten.
Dokładny adres: Herbert-von-Karajan-Straße 1, 10785 Berlin.
Wzniesiona według projektu Hansa Scharouna, w latach 1960–1963 i zastąpiła poprzednią Filharmonię, zniszczoną w czasie II Wojny Światowej.
W 1981r. dodano złocistą fasadę z aluminium tak bardzo zwiększającą charakterystyczność budynku.
Bernhard Hans Henry Scharoun dobrze znany niemiecki architekt modernistyczny, przedstawiciel „Nowego Budownictwa” / „Neues Bauen” oraz jeden z głównych zwolenników architektury organicznej. W nurcie tym dzieła architektoniczne dążą do stworzenia równowagi i harmonii między naturą a architekturą.
Innowacją w projekcie nowej filharmonii, oprócz specyficznej, przypominającej namiot struktury zewnętrznej budynku jest wnętrze sali koncertowej. Projektant, dążąc do idealnej harmonii, umieścił muzyków w samym środku audytorium a widzów na przesuniętych tarasach wokół. Struktura przypomina nieco miskę, gdzie na dnie mamy scenę muzyczną a na brzegach – widownię. Dzięki temu zabiegowi uzyskał optymalną wydajność akustyczną. Dodatkowym atutem jest element psychologiczny, gdzie w przeciwieństwie do standardowych sal koncertowych, tutaj nie patrzymy na muzyków z dołu ale już w pierwszych rzędach mamy widok na wprost ich oczu.
Argumentem Scharouna było stwierdzenie, że muzyka powinna się znajdować w centrum, by ludzie jej słuchający mogli się skupić wokół artystów.
„Muzyka w centralnym punkcie” – to hasło, z które kierowało architektem.
Przez berlińczyków budynek nazywany jest „Zirkus Karajan” nawiązując do jego wyglądu zewnetrznego oraz ówczesnego szefa Filharmoników, wieloletniego dyrygenta Herbert von Karajan, zachwyconego projektem.
Obecnie filharmonia stanowi siedzibę słynnego zespołu Berliner Philharmoniker.
Bliski współpracownik Scharouna, Edgard Wiśniewski wykonał według jego szkiców drugi, bliźniaczy projekt Sali Muzyki Kameralnej – Kammermusiksaal stojący tuż obok.
Może wesprzesz moją pracę i pójdziemy razem na kawę? Ta cudna, czarna materia dodaje sił do działania i pozwala na tworzenie kolejnych ciekawych notek :)
buy coffee
