Piazza del Duomo

Czarno-biały Piazza del Duomo to inaczej plac katedralny. Usytuowany na przecięciu dwóch głównych ulic – Via Etnea i Via Vittorio Emanuele, stanowi serce Katanii. Rynek miasta powstał już w średniowieczu, ale po przejściu wielu kataklizmów i zniszczeń obecną formę zyskał po przebudowie w 1693 r. Swój początek ma tutaj najsłynniejsza ulica Via Etnea. Plac jest otoczony przepięknymi zabytkami i różnorodnymi atrakcjami do których należą:

• najważniejszy zabytek – Cattedrale di Sant’Agata katedra św. Agaty – od imienia patronki Katanii
• Palace of Chierici z bramą Porta Uzeda – brama miejska z 1696 r. powstała dla połączenia rynku z dzielnicą portową; obecnie może zaskakiwać, że nie widać za nią morza, ale mały park Giardino Pacini z poskręcanymi drzewami i posągami pozbawionymi głów
• fontanna ze słynnym słoniem w samym centrum placu – Fontana dell’ Elefante
• fontanna Amenano, a za nią targ rybny
• kościół Badia di Sant’Agata z tarasem widokowym
• ratusz zwany inaczej pałacem Słonia – Palazzo degli Elefanti
• oraz położony nieopodal plac uniwersytecki – Piazza Università

Fontanna Słonia

Najbardziej znane miejsce spotkań, z centralnie usytuowanymi fontanną i rzeźbą – słynnym Słoniem. Przez mieszkańców miasta zwanym pieszczotliwie Liotru. Nazwa pochodzi od imienia nadwornego uczonego Eliodora, którego spalono żywcem w 778 r. Według podań, kiedy alchemikowi nie udało się zostać biskupem, ożywił on kamiennego słonia na znak protestu. Choć według innej legendy to właśnie żywego słonia zamienił w kamień. Jak naprawdę było? Tę tajemnicę Eliodoro zabrał ze sobą.

Słoń od wieków pełni funkcję wizytówki i amuletu miasta. Podczas panowania arabskiego Katania zmieniła nazwę na Miasto Słonia – Balad-el-fil lub Medinat-el-fil. Przez historyków uznawany za najstarszą znaną rzeźbę wykonaną ze skały magmowej, co więcej z jednego kawałka. Pochodzi z epoki rzymskiej lub nawet wcześniejszej. Przez pewien okres zdobił fasadę ratusza, skąd podczas potężnego trzęsienia ziemi w 1693 r. spadł i połamał nogi. Odrestaurował go znany architekt Giovanni Battista Vaccarini jednocześnie dodając białe oczy i kły. Został ustawiony na podstawie z białego marmuru, ozdobionej rzeźbami symbolizującymi dwie rzeki przepływające przez miasto: Simeto i Amenano. Na grzbiecie dźwiga egipski obelisk z inskrypcjami wyrytymi dla bogini Izydy. Szczyt zdobi kula z insygniami św. Agaty: liliami (symbol czystości) i gałązką palmową (symbol męczeństwa), oraz tajemnicza tabliczka ze skrótem: „M.S.S.H.D.E.P.L.”. Inskrypcja ta wiąże się z legendą, według której na grobie św. Agaty, niedługo po jej śmierci, zjawił się anioł i zostawił tablicę z napisem: „Mens sana spontanea, honori Dei et patraie liberationi”, w wolnym tłumaczeniu znaczącym: umysł św. Agaty jest pełny czci do Boga i zbawienia jej rodzinnego miasta, którego jest patronką.

Całość obrazuje połączenie i mieszanie wpływów punickich, egipskich i chrześcijańskich na Sycylii.

Katańczycy są tak bardzo do niego przywiązani, że kiedy ogłoszono jego przeniesienie na peryferia miasta, zagrozili zamieszkami. Słoń zdobi herb Katanii, uniwersytetu, drużyny piłkarskiej i klubu rugby.

Oryginalną pamiątką z Katanii są marionetki sycylijskie przedstawiające rycerzy, Saracenów i księżniczki, które w najliczniejszych wariantach można nabyć w okolicy placu.

Plac uniwersytecki – Piazza Università

Piękny plac na północ od Piazza del Duomo z Pałacem Uniwersyteckim – pierwszym uniwersytetem na Sycylii, założonym w 1424 r.
Oświetlony czterema kandelabrami z brązu, wykonanymi przez rzeźbiarza Mimiego Marii Lazzara. Ich postacie obrazują cztery miejskie legendy:

• o synu rybaka, niezwykłym nurku, który zaginął pod masywem Etny próbując udowodnić że pod górą płynie żywy ogień
• o braciach Pii ratujących przed erupcją Etny, zamiast dóbr materialnych, swoich podstarzałych rodziców
• o cnotliwej dziewczynie Gammazita, która ukrywała się w studni by uniknąć zalotów francuskiego żołnierza
• o rycerzu Uzecie, który w walce pokonał gigantycznych Saracenów

Sam uniwersytet również wart jest odwiedzenia, chociażby dla zjawiskowej, czarno-białej mozaiki pokrywającej jego wewnętrzny dziedziniec.